Χάρτινο μοιάζει το φεγγάρι, παράξενα απόμακρο απόψε καθώς τρέχω σαν παιδί και το κουβαλάω μαζί μου μια φούχτα σκόνη στο πουκάμισο, κάτι πεθαινει μεσα μου, το νιώθω, πολλές φωνές που δεν ακούστηκαν και δεν πρόκειται ν'ακούσεις, στους αιώνες. στο κενό.
έγραψες πάλι!
ΑπάντησηΔιαγραφήna se kala ..
ΑπάντησηΔιαγραφή